( Manuel María, Os soños na gaiola )
O
OURIZO
Co
seu ouro vello, mol
o
ourizo ouriceiro
toma
o sol
no
bico dun castiñeiro.
Tal
un señor moi mandón:
no
bico dun castiñeiro
o
ourizón
toma
o sol moi riseiro.
O
ourizo está moi ledo
coa
súa casa ben pechada
-¡
ouh, que medo!-
de
espiñas toda cercada.
Quer
botar unha risada
e
os seus dentes arregaña
case
un nada:
¡e
xa fuxiu a castaña...!
Ningún comentario:
Publicar un comentario